'ta ostatnia niedziela,wiec nie zaluj jej...

 Spotkalismy sie na wroclawskim rynku. Przytulil mnie, ja pocalowalam go w policzek. Nie,nie chcialam nic zjesc. Pic tez nie,bo mialam Cole. Poszlismy do parku. Znalezlismy lawke i usiedlismy [metr od siebie:)]. Chcialam,zeby zaczal. Ja skonczylam. Ciesze sie,ze to byla wspolna decyzja. Nie bylo zadnych wyrzutow ani klotni. 'Bo tak bedzie najlepiej dla nas'. Nie byl rozmowny, bo 'ten typ tak ma', ale ja tez wcale duzo nie mowilam, bo co ..? Siedzielismy na tej lawce, swiecilo piekne sloneczko, spadaly liscie...Pomyslalam sobie wtedy,ze nie czuje zalu. Wszystkie te mysli, ktore mialam jeszcze niedawno, zniknely. Przestaja powoli bolec wszystkie wspomnienia.Nie musialam nic ukrywac, bo nie chcialo mi sie plakac. Wrecz przeciwnie, usmiechalam sie od czasu do czasu. 'Chcesz zdjecia, z Blanes ktore dla Ciebie odbilam?' .'Tak, chce'. Obejrzal.Jedno - My na basenie,drugie - My wysmarowani pianka do golenia i trzecie - My, kolo Jego przyczepy. Tez sie usmiechal, widzialam to.Co chwile patrzyl to na jedno zdjecie, to na drugie. Posmial sie z mojej orientacji po miescie, bo nie wiedzialam w ktora strone isc na dworzec, a tyle razy tamtedy przechodzilismy:) Przeszlismy sie po Galerii, nic nie mowiac... 'Smutna cisza'-Jego slowa...Nie chcialam patrzec Mu w oczy,bo sie balam,ze ten Jego wzrok wszystko przywola. Ale w koncu doszlismy do dworca...'Nie odprowadzaj mnie dalej, pojde sama'. Przytulilam sie, pocalowal mnie w policzek. 'Trzymaj sie'. 'Ty tez'. Ostatni usmiech. Ostatnie spojrzenie. To bylo piekne pozegnanie, o ile pozegnanie moze byc piekne.Mala iskierka zalu w Jego oczach, w moich zreszta tez... Bo te kilkanascie miesiecy z Nim bylo piekne. Duzo mi dalo. Duzo mnie nauczylo. Teraz pozostaje mi odlozyc wszystko na kolejna polke. Schowac wszystkie zdjecia z Nim,zeby nie przywolywaly niepotrzebnych lez. Zakopac to,co bylo coraz glebiej i glebiej. Zaczac od nowa. Usmiechnac sie. Reset prosze.

Zaczynam zycie od nowa, o tak!